Minyatür bir siz alır mıydınız?

ANNEMİN SENİNLE PAYLAŞMAK İSTEDİĞİ BİR YAZI VAR

Minyatür bir siz alır mıydınız?
Aynaya baktığınızda annenizi/babanızı gördüğünüz anlar...

Ağzınızdan çıkan bir lafın tıpkı anne/babamızın olduğunu farkettiğiniz anlar..

"Anne/baba olunca ben çocuğuma asla bunları/şunları yapmayacağım" dediğiniz ve aynı bunları/şunları çocuğunuza yaparken kendinize yakalandığınız anlar...

Uzun bir süredir görmediğiniz bir arkadaşınıza rastlayıp "tıpkı anne/babasının modeli olmuş" diye düşündüğünüz anlar...

Bu anları son birkaç haftadır fazlasıyla yaşıyorum... İstanbul'dayım. 5-15 yıldır görmediğim arkadaşlarım ve arkadaşlarımın çocukları ile geçirdiğim zamanlar bana aslında hepimiz birer "minyatür biz" yaratıyoruz dedirtiyor.

Anne ve babalara birkez daha "çocuğunuz her an sizi izliyor, sünger gibi sizin düşüncelerinizi, sizin davranışlarınızı, sizin hayat felsefenizi, sizin iyi ve kötü alışkanlıklarınızı içine çekiyor ve minyatür bir siz olarak size geri dönüyor" demek istiyorum.

Yıllardır bana sık sorulan sorular'ın cevapları ebeveynlerde gizli bence.

Sorular farklı şekilde düşünülmeli ve sorulmalı öyleyse.. - "Çocuğuma kitap okuma alışkanlığı nasıl kazandırırım?" yerine "Çocuğum beni kitap okurken görüyor mü?"

"Çocuğuma saygıyı (çevreye,doğaya, arkadaşlarına) nasıl öğretebilirim?" yerine "İlk başta çocuğuma, çevreye, doğaya saygı gösteriyor muyum

"Çocuğumun yaratıcı olması için neler yapabilirim?" yerine "Çocuğumun hayal dünyasından, doğuştan sahip olduğu yaratıcı düşünce sisteminden yeterince yararlanabiliyor muyum?

Yoksa 'hayırlar', 'öyle olmaz böyle olmalı' gibi kalıplarla çocuğun yaratıcı gücünü körletiyor muyum?"

- "Çocuğumu araştıran, öğrenmek isteyen, farklı bakış açısına sahip bir birey olarak yetiştirmek için neler yapabilirim?" yerine "Araştıran, öğrenmek isteyen, farklı bakış açısına sahip olan bir birey miyim?" diye sorulmalı bence...

Herşeyden önce dürüst olunmalı...Dürüstçe cevap verin şimdi: "Minyatür bir siz yaratma fikri hosunuza gidiyor mu?

"Cevabınız evet ise "Bravo" size..Cevabınız hayır ise "Haydi iş başına"

"İşe nerden ve nasıl başlayabilirim?" diyenlere "Minik adımlarla" diyorum... Tıpkı çocuklar gibi... Her sabah "hiçbirşey bilmiyorum" diye uyanın, "bugün neler öğreneyeceğim?" diye heyecanlanın, kusursuz/hatasız insan olma fikrinden ve daha da önemlisi kusursuz insan yetiştirme fikrinden arının...

Ve unutmayın! Çocuklardan öğrenilecek çok şey var... Daha da önemlisi çocuklarla birlikte öğrenilecek çok şey var...Sevgiyle

Simla Akyol 'dan alıntıdır.