PAZAR FİLESİNE GERİ DÖNELİM

Öyle güzel ve öyle faydalı bir bloğa rastladım ki seninle paylaşmasam olmazdı.

Bu resim aslın da o kadar çok şey anlatıyor ki bana. Bize emanet edilen doğa'ya ne kadar sahip çıktığımız bu resimle tokat gibi suratım da patlıyor.

Eskiden hatırlarsın annelerimizin fileleri vardı , bakkala yada pazara giderken , kese kağıdına konulan malzemeler filelerle taşınırdı. O kadar kullanışlıydı ki ,işi bittiğin de annem küçük el çantasına yerleştirir ve yanın da her yere taşırdı.

Sonra ne oldu bilinmez bir poşet çılgınlığı başladı , hem de ne çılgınlık , aldığımız ürünleri koyduğumuz yetmezmiş gibi bir de evdeki çöpleri düşünerek on tane daha sıkıştırdık çantamıza.
Mutfakta çıkan çöpleri aman ev kokuyor , sinekleniyor telaşı ile küçük küçük poşetlere koyarak daha birikmeden atıverdik mahallenin çop kutusuna.

OHHH kurtulduk ya evimizdeki çöplerden bizden iyisi yok... eee sonra...sonrası işte bu resim sonrasını anlatıyor aslında.

Çocukken yaz tatili için köye gittiğim de yengemin kapısının önünde ki bir çöp kutusu dikkatimi çekmişti , içi su dolu bu kutunun ne olduğunu sordum bana "YAL " dedi.
"YAL "mutfaktan çıkan yemek artıklarını koydukları kaba deniyormuş. Bu çöpler birikiyor ve daha sonra hayvanlara yem olarak dağıtılıyor yada topraga dökülerek , gübreye dönüştürülüyormuş. O zamanlar anlamakta zorlandığım bu YAL olayını , şu an o kadar iyi anlıyorum ki.

Bize emanet olarak bırakılan bu dünyayı ,çocuklarımıza daha iyi bir şekil de sunmak için sende bir şey yap ve bu bloga mutlaka uğra .