Mükemmelliyetçi Aileler ....

Dün Doğa ile nerede ise tüm gün dışarı da vakit geçirdik. Bu arada Doğa'nın bir paten sevdası ortaya çıktı ,illa bir pateni olmalıymış.

Yaşının bunun için henüz müsait olmadığını anlatmam yetmedi sanırım , alışveriş merkezlerin de birin de ayağına bir paten geçirdim ve ayakta durmasının ne kadar zor olduğunu gösterdim ,bir süre ikna olmuştu .

Dün kendi yaşların da bir kız çocuğunun patene benzer bir aletle kaydığını görünce kıyametler koptu." Ben neden kayamıyorum , o benden küçük nasıl kayabiliyor ? " soruları ile iyice bunaldım.

" Bu arkadaşın paten kayma yeteneği belki daha fazladır Doğacım " dedim suratını astı , devam ettim " mesela ben de senin gibi yüzemiyorum ve bisiklete binemiyorum " dedim.

" Sen bunları çok güzel başarabiliyorsun ,ama ben hala yapamıyorum bunun için de üzülmüyorum,çünkü bende yemek yapabiliyorum , seninle güzel oyunlar oynayabiliyorum "

Sen şimdi paten kayamayabilirsin , ama bir kaç yıl sonra belki bu yeteneğin çok hızlı gelişecek ve süper bir patenci olacaksın diye devam edince :) keyfi yerine geldi küçük kurbaaamın :)

Ve aşağıda ki yazı çok faydalı paylaşmak istedim :)

Mükemmeliyetçi Aileler Mükemmel Aileler Değildir

Anne babaların çocuk yetiştirme sürecindeki yaklaşımları; çocuğun kişilik gelişiminde etkin bir rol oynar.

Çocuk; yetişkin olmanın adımlarını atmak için çocukluk döneminde edindiği bilgi, deneyim ve becerilerini kullanır. Mükemmeliyetçi bir davranış biçimi içinde çocuklarını büyüten aileler, doğru bir yaklaşım biçimi sergilememektedir.

Bu tip anne babalar; çocuklarından en doğru davranış biçimini beklemektedir. Çocuk yaşamın her alanında en iyisini başarmalı ve en yüksek performansı göstermelidir. Bu durumun nedenleri ve sonuçları ayrıntılı olarak yetişkin dili ile anlatılır.

Sonuç iyi olursa çocuk çok şey kazanacak ,anne baba daha mutlu olacak ve onu daha fazla sevecektir. Bu değerlendirme ve konuşma yapılırken çocuğun sahip olduğu kapasite göz önünde bulundurulmaz.

Evde bir çok alanda kurallar ve sınırlar önceden belirlenmiştir ve çocuk buna uymak zorundadır. Uyulmadığı takdirde keskin sınırlar ve cezalar ortaya çıkabilir. Bu tip anne babalar daha çok titiz, temiz ve düzenlidir.

Evlerinde birçok şeyin yeri belirlidir ve asla değiştirilmemelidir. Mükemmeliyetçi kişilik özellikleri gösteren bu anne babalar kendi yaşamlarında ve işlerindeki performanslarında da başarı odaklıdır. Bu mükemmelliği yakalayamadıklarında çabuk mutsuz olabilir öfkelenme tepkileri gösterebilirler. Bu durum çocukları ve eşleri ile ilişkilerine olumsuz bir şekilde yansımaktadır.

Bu tip anne babaların çocukları yaşamın her alanında en iyi olmak ister. Yenilmeyi hatta ikinci olmayı bile asla kabul edemez. Bunun için büyük çaba gösterir.

İstenilen hedefe ulaşmak için gereken her şey yapılmalıdır. Örneğin; derslerinin hepsinden sınıfın en yüksek puanına ulaşmak için okuldan gelince yemek yer ve hemen ders başına oturur. Uzun sürelerle çalışır . Sosyal yaşamdan , arkadaşlarından tamamen kendini soyutlar.

Hedefe ulaştığında kendine güvenir, herkesin ilgi odağı olduğu ve onu sevdiği düşüncesine kapılır. Başarı onun için her şeydir. Ergenlik ve yetişkinlik döneminde bu çabalar daha çok yoğunlaşır ve mutsuzluklar artma gösterir.

Karşı cins tarafından tercih edilmemek, ilgi odağı olamamak büyük mutsuzluklar yaşamasına neden olur.
Bu büyük mutsuzluklar intihar düşüncelerini beraberinde getirebilir.
Aşağılık duyguları yaşayabilir.

Bu çocuklar; başaramadıklarını gördüklerinde her şeyi bırakma davranışı da gösterebilir. Sınav dönemlerinde; kaygıları daha yüksektir. Başarılı olsa da hedefledikleri gibi başaramayacağı düşüncesi bu kaygı düzeyini daha da arttırmaktadır.

Yetişkinlik döneminde de mükemmel bir iş , mükemmel bir ilişki , eş, mükemmel bir çocuk hedefler. Bu sonuca ulaşmak için uzun yıllar gösterilen yoğun çaba bireyi zamanla yormakta ve fizyolojik ya da psikolojik rahatsızlıklar için zemin oluşturmaktadır.

Yaşamda sağlıklı , mutlu ve başarılı çocuklar / yetişkinler yetiştirmek isteyen anne – babalar ; çocuklarına güven duyduğunu ve onu her koşulda sevdiğini göstermelidir.

Onun farklı bir birey olduğunu, kapasitelerinin, ilgi ve becerilerinin ona özgü olduğunu unutmamalıdır. Anne ve baba çocuk için doğru bir model olmayı becerebilmelidir. Çocuğun kendi fikirleri aile içinde alınır ve karar çocuğa bırakılır. Kurallar aile içinde birlikte alınmalı ve bu kurallara ailenin her üyesi uymalıdır.

Psikolog Eda Gökduman
www.edagokduman.com