YAPMADIKLARIMIZDAN BİTMİŞTİR AŞK…

Günün birinde bir çiçekle su karşılaşırlar bir kırda.
Tanırlar birbirlerini, tanıdıkça severler.
Çok mutludur çiçek, suya aşık olmuştur.
Hayatında ilk kez aşkı tatmaktadır.
Renk, renk açar, etrafına güzel kokular saçar,
Sırf suyun hoşuna gitsin diye…
Su da çiçeğe aşık olmuştur. Yine de biraz tedirgindir,
Çünkü ilk kez karşılaşıyordur bu duyguyla.
Günler geçer ve çiçek suyun kendisini,
Sevip sevmediğini düşünmeye başlar.
Su fazla ilgilenmemektedir çiçekle.
Oysa çiçek ilgisizliğe alışkın değildir.
Dayanamaz bir gün suya “SENİ SEVİYORUM” der.
Su da yanıt verir ona“BENDE SENİ SEVİYORUM”...
Ama yine ilgisizdir su, çiçek sabırlıdır.
Hep beklemektedir. Beklerken de sürekli suya
“SENİ SEVİYORUM” demektedir.
Su da hep aynı yanıtı vermektedir;
“BENDE SENİ SEVİYORUM”…
Solmaya başlamıştır çiçek.
Artık o neşeli, renk, renk açan,
Etrafa güzel kokular saçan çiçek yoktur.
Bir kez daha “SENİ SEVİYORUM” der çiçek suya.
Su aynı yanıtı verir; “BENDE SENİ SEVİYORUM”…
Yataklara düşer çiçek. Hastadır artık.
Eğilmiştir boynu.
Su çiçeğin başında beklemektedir ama
sevdiğine emin olduğu çiçeğin neden böyle hastalandığını bilmemektedir.
Yardım edememektedir.
Çaresiz bu işleri bilen birini çağırır su.
Bilge kişi gelip muayene eder çiçeği. Hüzünlüdür.
Çünkü çiçek artık kurtulamayacak noktaya gelmiştir.
Suya dönüp “Artık durumu ümitsiz” der.
Merak eder su, sevgilisi çiçeğin nasıl bu hale düştüğünü.
“Nedir benim çiçeğimi böylesine hasta eden şey?” diye sorar bilge kişiye.
Bilge kişi suya bakar cevap verir;
“Çiçek hasta değil, sadece susuz kalmış…”
Su anlar ki sevgiliye sadece “SENİ SEVİYORUM” demek yetmez.
Her aşk bir çiçektir aslında.
Her aşkın suya, besine ihtiyacı vardır.
Biz de öyle değil miyiz?
Aşkımız bittiği zaman “Neden bitti?” deyip
Kendi kendimizi yemez miyiz? Ve hep,
“Şöyle yaptım da ondan bitti” yada
“O böyle yaptı da ondan bitti” deyip kaparız aşkın perdesini.
Oysa yaptıklarımızdan değil
YAPMADIKLARIMIZDAN BİTMİŞTİR AŞK…

CAN DÜNDAR