UNUTMAYIN Kİ ;
Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur...
Ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz,işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz.
Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde.
Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.
Siz de aile kuruyorsunuz,anne yada baba oluyorsunuz,sizin de gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
Babanız öldüğünde büyüyorsunuz..
Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız,takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz,korkacağınız
bir babanız yoksa büyüyorsunuz.
Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık...
Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen,
sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık...
Büyüyorsunuz o zaman işte.
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.
Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur...
Bu laf bitirdi beni... Çok güzeldi...
YanıtlaSilŞenay'ım birtanem, ağlattın. Ne doğru bir söz. Allah size ömür versin prensesinizin yanında.
YanıtlaSilDenizcim...Baharım...degerlı yorumlarınız ıcın ben tesekkur edıyorum..
YanıtlaSilHala yanınızda ıse babalarınız bır kez de benım ıcım koklayın...
Harika, sizden yine harika bir yazı. duygu patlaması yaşatıyorsunuz bana. elinize yüreğinize sağlık..
YanıtlaSilne kadar acıtıyor değil mi? :(
YanıtlaSilBaba hasreti var yüreğim de... Üç günlük dünya ayrılığa değer mi diyorum ama yazını okuyunca sağ ya bunada şükür diyorum. Yazıların beni kendime getiriyor Şenay... Allah razı olsun.
YanıtlaSil